Νερό, χώμα και φωτιά

Γεννήθηκα τον Απρίλιο του 1978 στην Αθήνα. Σπούδασα αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και γραφιστική στην σχολή «Βακαλό». Νιώθοντας την ανάγκη για επιπλέον έρευνα και εξέλιξη στον τομέα αυτό παρακολούθησα μεταπτυχιακές σπουδές στην αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων στο «Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο της Καταλονίας (UPC)». Οι ώρες εργαστηριακής εργασίας και η συνδιαλλαγή με τους συμφοιτητές και καθηγητές, η παρότρυνση για πειραματισμό και έρευνα, υπήρξε μεγάλη πηγή έμπνευσης. Εκτοξεύτηκα! Ενισχύθηκε η πίστη μου στην δύναμη της ομάδας και βεβαιώθηκα για την αγάπη μου για την εργαστηριακή εργασία.

Το 2011 βρίσκομαι στην Ουρουγουάη Ν. Αμερικής και στην προσπάθεια ένταξής μου στην εκεί κοινωνία παρακολούθησα μαθήματα κεραμικής, προς μεγάλη μου έκπληξη, στο πλούσιο σε εργαστήρια πολιτιστικό κέντρο της Πιριάπολης όπου κατοικούσα. Μαγνητίστηκα από αυτό το υλικό και ένιωσα ελευθερία, σιγουριά, ότι με δουλειά πολύ μπορώ να τα καταφέρω. Η πρώτη μου δασκάλα ήταν ένας συντηρητικός σκληρός άνθρωπος με βασικές γνώσεις κεραμικής και το εργαστήριο μας παρείχε τα απολύτως απαραίτητα και μάλιστα φειδωλά. Δουλεύαμε σχεδόν αποκλειστικά μόνο με τα χεριά μας ως εργαλεία.

Ο πηλός μου έδωσε την δυνατότητα να υλοποιώ τρισδιάστατα αντικείμενα και να είμαι σίγουρη για το αποτέλεσμα αφού το έβλεπα μπροστά μου. Επιπλέον η πλαστικότητά του μου ταίριαζε. Είχε μια μαλακότητα που με έκανε να νιώθω καλά. Η αργή του «ωρίμανση» μου επέτρεπε να επεξεργάζομαι τις κατασκευές μου, να τις μεταλλάσω και να τις τελειοποιώ όσο περισσότερο μπορώ, χωρίς άγχος αλλά με αγωνία. Είχα στα χέρια μου κάτι που «βαστούσε». Είναι το πολύ απλό χώμα που όμως μαζί με το ζωτικής σημασίας νερό αποκτά σώμα και με την επιπλέον βοήθεια της προσιτής σε όλους μας φωτιάς, αποκτά δύναμη και μέλλον, διάρκεια ζωής, χρηστικότητα και υπόσταση.

Συνειδητοποίησα ότι μπόρεσα να συγκεντρωθώ πάνω σε αυτή τη δουλειά για μεγάλο χρονικό διάστημα, πράγμα αδιανόητο για εμένα. Μόνο στην κεραμική και την κηπουρική μπορώ να προσηλωθώ με τέτοιο πάθος. Είχα βρει το στοιχείο μου! Κάτι που σίγουρα προϋπήρχε μέσα μου και με ευχαριστούσε απεριόριστα.

Μέχρι τώρα δεν το έχω εγκαταλείψει ποτέ. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, ακόμη και στην εξέλιξή μου ως άνθρωπο. Στην προσπέλαση και επίλυση πολλών δυσκολιών και φόβων. Είναι η μεγαλύτερή μου πρόκληση!Με συναρπάζει απεριόριστα!

Δεν είμαι σε θέση ακόμη να μιλήσω ξεκάθαρα για την δουλειά μου, βρίσκεται σε ένα πρωτόλειο στάδιο δοκιμών και πειραματισμού. Με αγγίζουν ιδιαίτερα οι καμπυλότητες, οι φόρμες που κάθονται στην παλάμη σου και νιώθεις να την αγγίζουν ολόκληρη. Με συγκινεί το κενό που δημιουργείται μέσα τους, η αίσθηση της αγκαλιάς, οι κλειστές επιφάνειες με τα μυστικά τους κλεισμένα εκεί μέσα. Επιφάνειες πάνω στις οποίες μπορείς να ταξιδεύεις γλιστρώντας μαλακά, ενώ απότομα κοψίματα με ανάγλυφες ακμές κόβουν την ηρεμία για λίγο κι έπειτα συνεχίζονται. Με ενδιαφέρουν οι αναταραχές, τα ωμά αποτυπώματα και κοψίματα με το χέρι ή άλλα αντικείμενα πάνω στην επιδερμίδα του πηλού που διαμορφώνουν τις φόρμες μου. Χρησιμοποιώ τα πάντα, όλα τα ρετάλια πηλού που περισσεύουν, κι αυτό μου αρέσει. Δεν θες πολλά, δεν πετάς, χρησιμοποιείς.

Οι πρώτες μου δουλειές είναι χρηστικά κυρίως αντικείμενα που βγαίνουν από απλές φόρμες, σχήματα και εικόνες που μας περιτριγυρίζουν, από την παραδοσιακή και αρχαιοελληνική κεραμική που και πάλι χαρακτηρίζονται πάνω κάτω από παρόμοια χαρακτηριστικά με χειρονομιακές επεμβάσεις.

Από τον Φεβρουάριο 2019 διατηρώ δικό μου εργαστήριο-εκθετήριο στην Ραφήνα, όπου με μεγάλη μου χαρά εκτίθενται έργα δικά μου αλλά και συναδέλφων μου. Ήταν όνειρο ζωής να ζω μέσα σε ένα εργαστήριο και μου δίνει τεράστια χαρά και ικανοποίηση. Εύχομαι να εμπλουτίζεται διαρκώς και να συναρπάζει και τους επισκέπτες του, όπως κι εμάς.